„Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem: i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi. Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.” (1 Kor 15, 3-11)
Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia
W ten cudowny poranek wielkanocny, stajemy dzisiaj wspólnie z Piotrem i Janem przy otwartym i pustym grobie naszego Pana Jezusa Chrystusa, by Wam i współczesnemu człowiekowi zaświadczyć, że zmartwychwstanie Chrystusa jest cudem, ale i faktem poświadczonym. Tak jak i przed wiekami, tak i dzisiaj człowiek szuka świadectwa tego niezwykłego cudu, którego jedynym materialnym poświadczeniem pozostał pusty grób Jezusa.
W głębi duszy słyszymy dzisiaj słowa anioła, który w wielkanocny poranek oznajmia również i nam:
nie ma Go tu, zmartwychpowstał jak zapowiedział. (Mt 28,5)
Te słowa stanowią istotę orędzia wielkanocnego. Chrystus zmartwychwstał, prawdziwie zmartwychwstał. Radujmy się i weselmy wraz z uwielbionym zmartwychwstałym Panem.
Słowa te wypowiadane są dzisiaj niemal we wszystkich językach świata, by orędzie o zmartwychwstaniu Pana dotarło do każdego zakątka, w którym żyje człowiek. Słowa orędzia docierają dzisiaj również do nas, przybywających do pustego grobu Pana w naszych kaplicach i świątyniach, którzy przyszliśmy zobaczyć „miejsce, gdzie leżał”.
Najmilsi
Nasza obecność na dzisiejszej świętej liturgii zmartwychwstania Pańskiego, niech będzie niezwykłym wyznaniem naszej wiary. Zechciejmy przeżywać radość poranka wielkanocnego. Niech światłość bijąca od Chrystusa rozświetli nas Jego pokojem i radością oraz nadzieją, że nawet najtrudniejsze sprawy naszej codzienności, są niczym wobec mocy i łaski jaką obdarowuje nas dzisiaj Chrystus. Nie przeżywajmy więc dzisiejszej uroczystości tylko z poczucia religijnego obowiązku, ale z radością i miłością. Wraz z Piotrem i Janem wejdźmy do pustego grobu Chrystusa, aby napełnić się mocą promieniującą z cudu zmartwychwstania naszego Pana.
Ta moc umocniła wiarę apostołów, ta sama moc pod bramami Damaszku uświadomiła Szawłowi, co jest jego posłannictwem i skłoniła do przepełnionego wielką pokorą wyznania, z którego wynika, że Pan na samym końcu ukazał się także Jemu: „jako poronionemu płodowi”. (1 Kor 15,8)
Niech więc Chrystus, który umocnił i odnowił wiarę niewiast, apostołów i świętego Pawła, ubogaci również nas swoją mocą, byśmy wychodząc dzisiaj do świata stawali się prawdziwie świadkami zmartwychwstałego Pana.
Zechciejmy więc dzisiaj, w wielkanocny poranek, zamanifestować naszą wiarę.
Tę samą wiarę, która zrodziła się w sercach niewiast i uczniów Chrystusa po spotkaniu ze zmartwychwstałym Panem. Niech nasze świadectwo stanie się potwierdzeniem tego, w co uwierzyliśmy, ale niech jednocześnie będzie czymś o wiele większym i ważniejszym.
Umiłowani
Naszego świadectwa o zmartwychwstaniu Pana potrzebuje współczesny człowiek, z którym dzielimy nasze codzienne życie spotykając się w naszych rodzinach, miejscu pracy, chwilach radości i cierpienia. Głębi naszego świadectwa wiary potrzebują nasze dzieci i młode pokolenie, które z taką łatwością i lekkością odrzuca prawdę o zmartwychwstałym Chrystusie. Pokolenie, dla którego głupstwem wydaje się być misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Chrystus zmartwychwstały zwraca się dzisiaj do nas prosząc: idźcie i opowiedzcie im jak mnie spotkaliście na drodze swojego życia. Niech i oni dzięki wierze, która zrodzi się w ich sercach za przyczyną naszego świadectwa skorzystają z szansy by iść ku swojej życiowej „Galilei, gdzie spotkają zmartwychwstałego Chrystusa”.
Najmilsi
Niech więc przeżywanie paschy, czasu zmartwychwstania naszego Pana stanie się dla nas nową okazją by jeszcze bardziej umocnić naszą wiarę, ale i napełnić się mocą zmartwychwstałego Chrystusa.
Tegoroczna pamiątka cudu zmartwychwstania Pańskiego to czas trudny, czas wojenny, czas cierpienia fizycznego i duchowego, ale i czas w którym coraz częściej ten wielki cud pustego grobu, cud zmartwychwstania naszego Pana przestaje mieć znaczenie dla coraz większej rzeszy ludzi. Czy zastanowiliśmy się kiedykolwiek czymże byłaby nasza wiara, czym byłoby nasze przepowiadanie, gdyby Chrystus nie zmartwychwstał? Czy Jego święty Kościół przetrwałby wielkie i liczne burze na przestrzeni dwóch tysiącleci, gdyby nie był przepełniony żywym i prawdziwym, zmartwychwstałym Chrystusem?
W dzisiejszy wielkanocny poranek pragnę za Apostołem Narodów – świętym Pawłem przypominać i prosić byśmy nie zaniedbywali swej wiary w Jezusa Chrystusa. Wiara i rozum nie są w sprzeczności, wobec tego wielkiego i jedynego w świecie cudu, którego dokonał sam Bóg wskrzeszając swego Jednorodzonego Syna. Dokonał tego by Chrystus żyjąc w uwielbionym ciele mógł ofiarować rodzajowi ludzkiemu żywą nadzieję, że jeżeli i my żyć będziemy zgodnie z Ewangelią i Bożym prawem, mamy również szansę by stać się uczestnikami zmartwychwstania w Jezusie Chrystusie.
Niech więc tegoroczne święta zmartwychwstania Pańskiego staną się okazją do tego byśmy zapytali samych siebie, kim dla mnie jest Jezus Chrystus? Czy prawdziwie wierzę i żyję wiarą w zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa? Brak jasnej odpowiedzi, brak duchowego zaangażowania w procesie budzenia i budowania naszej wiary, który toczy się w naszych duszach dzięki łasce otrzymanej od Pana, prowadzi człowieka do nieuniknionej katastrofy. Dzisiejsza uroczystość to nie tylko pamiątka wydarzenia, które miało miejsce przed dwoma tysiącami lat, to nie tylko pamiątka cudu, ale również zaproszenie. Byś i ty droga Siostro i Bracie, byście stali się uczestnikami wielkich darów, które płyną z tajemnicy pustego grobu, z tajemnicy jedynego w świecie cudu zmartwychwstania.
Drodzy Bracia w Kapłaństwie Chrystusa
Niechaj dzisiejsze orędzie wielkanocne, stanie się również okazją dla nas, byśmy kończąc to orędzie dali wobec wiernych zgormadzonych na świętej liturgii świadectwo swojej wiary w zmartwychwstałego Pana. Zechciej więc podzielić się swoim osobistym świadectwem, ukazując czym dla ciebie jest doświadczenie przeżycia spotkania z Chrystusem zmartwychwstałym. Stańmy więc wraz z wiernymi nad pustym grobem naszego Pana Jezusa Chrystusa, by wspólnie kontemplować tajemnicę tego największego i jedynego w dziejach świata cudu. Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, jakże smutny byłby nasz ludzki los.
„Chrystus zmartwychwstał prawdziwie zmartwychwstał, alleluja”.
Christus surrexit, vere surrexit , alleluia.
Cristo è risorto veramente risorto, alleluia.
Христос воскрес, воістину воскрес, алілуя
Niech wiara w zmartwychwstałego Pana przemienia nasze serca. Radosnego Alleluja!
Biskup Adam Rosiek
Wielkanoc 2023 A.D.
Dodaj komentarz